Onze reis geraakt even in het slop: het motregent constant en Coren is ziek. We beginnen ons zorgen te maken over de terugreis aangezien bussen en treinen constant volzet zijn en we dus het risico lopen niet tijdig in Hong Kong te geraken. Uiteindelijk vinden we een bus die ons in 1x terug naar Kunming kan brengen. De bus vertrekt om 13u00 waardoor er geen tijd overblijft om Shangri-La uitvoerig te bezoeken. De befaamde Tiger Leaping Gorge moeten we tevens van ons programma schrappen. Een reis in mineur?
Om 1u00 ’s nachts worden we in een buitenwijk van Kunming gedropt. We vinden vrij snel een taxi die ons naar het centrum brengt maar alle hotels blijken volzet. Uiteindelijk vinden we er eentje dat tevens dienst doet als rendez-vous huis. Beter dan niks!
’s Anderdaags willen we onze treintickets kopen naar Guangzhou maar zoals gevreesd zijn alle slaapplaatsen reeds lang volzet. We nemen halsoverkop een taxi naar de luchthaven en enkele uren later, zetten we voet aan grond in Guangzhou (Kanton). De tweede week was er een om snel te vergeten!
De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de tweede week van onze reis tegenviel. Daar zijn verschillende redenen voor. Ons trajekt blijkt veel te groot voor 3 weken waardoor we het grootste deel van onze tijd op (slaap)bussen en –treinen spenderen. Een betere voorbereiding had dit kunnen vermijden. Een leerrijke ervaring als we het positief bekijken.
Bovendien is China een land van massatoerisme met als gevolg dat alles gecommercialiseerd wordt en de toegangsprijzen meestal veel te duur zijn.
Treinen en hotels zijn constant volgeboekt waardoor je verplicht bent telkens dagen op voorhand te boeken. Tijdens onze vorige reizen lieten wij altijd veel aan het toeval over, hier kan dit gewoonweg niet en moet je 5 dagen op voorhand al weten waar je naartoe wil. Omdat we ons niet konden riskeren om onze terugvlucht te missen, moesten we daarom Shangri-La halsoverkop verlaten.
Een bijkomend - niet te onderschatten - probleem is het feit dat de meeste Chinezen geen woord Engels spreken of verstaan wat frustratie, tijdverlies en foute keuzes teweegbrengt. Eenmaal ze je dan uiteindelijk begrijpen, antwoorden ze in het Chinees :-(
Ik kan zo nog wel een tijdje doorgaan: het feit dat China geen kindvriendelijk land is om te reizen bijvoorbeeld. Zo kwamen we amper zwemgelegenheden tegen hoewel de gemiddelde temperatuur meestal boven de 30° lag. Fietsen zijn uit het straatbeeld verdwenen en vervangen door constant toeterende bromfietsen, auto's en bussen. Door regen, tijdgebrek en Coren die ziek was, moesten we ook dingen van ons programma schrappen zoals een tweedaagse wandeltocht in de bergen (Tiger Leaping Gorge) en het Songzanlinklooster in Tibetaans China. Jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten