De bus naar Nanning vertrok echter pas 's anderdaags om 14u00 dus hadden we nog tijd om naar Longsheng te reizen, 90 km ten noordwesten van Gullin. Op de hellingen van bergkammen hebben de Zhuang daar namelijk de wereldbefaamde Drakenruggengraat(rijst)terrassen aangelegd. De Zhuang tellen 18 miljoen zielen en zijn daarmee de grootste etnische minderheid in China. Ze wonen in traditionele houten huizen en hebben een eigen taal. We nemen een minibusje naar het bergdorpje Ping 'An waar we een tweetal uur later inchecken in een chalet.
Er zijn 2 aangename wandelpaden naar uitkijkposten boven de rijstterrassen; eentje links van het dorp (De Maan en Zeven Sterren) en eentje rechts (Negen Draken en Vijf Tijgers). Het landschap doet een beetje Oostenrijks aan, maar dan met prachtige in terrasvorm aangelegde rijstvelden. Ook hier is er veel toerisme maar wanneer wij arriveren zijn de meeste tourbussen al vertrokken en blijven we achter bij de plaatselijke bevolking.
Ik eet de regionale specialiteit: een bamboestok gevuld met rijst en kip die wordt gebarbecued en geregeld in een emmer (vuil) water wordt gedompeld zodat de bamboestok niet verbrandt. Obe, Coren en Inge wedden dat ik hiervan ziek zal worden maar ik neem het risico en ze verliezen gelukkig de weddenschap. 's Avonds spelen we nog wat Rummikub op het terras van een guesthouse en worden even later in slaap gewiegd bij een orgie van bizarre insectengeluiden.
's Anderdaags maak ik nog een dauwtrip maar jammer genoeg zijn er teveel wolken om te kunnen genieten van de opgaande zon. We ontbijten, nemen de bus terug naar Gullin en stappen daar over op een grotere bus voor een 5-uur durende rit naar megastad Nanning. Onze moraal zakt eventjes naar een dieptepunt wanneer we rond 20u in de gietende regen ergens lukraak in Nanning worden gedropt. Niemand die ons kan vertellen waar het treinstation zich bevindt want ook hier begrijpt niemand ook maar een woordje Engels. Heel frustrerend! Bovendien krijgen we honger en hoofdpijn. Ups en downs horen echter bij (verre) reizen en als bij wonder vinden we plotseling het treinstation en een sjiek en betaalbaar hotel er vlak naast.
Het avondeten is echter een fiasco want geen deftige eettent te bespeuren in de omtrek. We gaan dan maar lokaal eten maar krijgen erg vette kost geserveerd (varkensdarmen iemand?). Verstand op nul dus. De jongens eten in het station bij Dico's, een soort flauwe Mexicaanse kopie van McDonalds.
Ondertussen is het zondag en zitten we bij Starbucks. We hebben anderhalf uur gezocht naar een plaats om te ontbijten en dit in een megastad van 2,5 miljoen inwoners! Niet dat we zo moeilijk zijn maar we hadden echt geen zin in noedelsoep of varkensvlees als ontbijt. De Chinezen staren ons vaak aan; sommigen nemen zelfs foto's van ons! Westerlingen zijn hier dan ook op één hand te tellen. Vanmiddag om 16u20 nemen we de slaaptrein naar Kunming en vandaaruit is het nog een 5-tal uur rijden met de bus naar het stadje Dali aan het Erhaimeer waar de inheemse Bai wonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten